Laten we met de deur in huis vallen: GSD is tegen de herziening van het huidige bestemmingsplan. Dat zal voor u waarschijnlijk ook geen verrassing zijn.

Naar aanleiding van een uitspraak van de Rechtbank Noord-Nederland (RbNN) in 2017, waarbij de toen geldende omgevingsvergunning voor de drie grote festivals door de rechter werd vernietigd, heeft de rechter in zijn uitspraak de gemeente Leeuwarden de keuze gegeven te kiezen uit een beter gemotiveerde omgevingsvergunning, een nieuw bestemmingsplan of een combi van beiden. Het college B&W koos voor de tweede optie en presenteerde in het voorjaar van 2018 een Plan van Aanpak voor een Partiële Herziening van het Bestemmingsplan.

Het college wil met een nieuw bestemmingsplan een planologisch-juridische basis leggen voor het gebruik van een aanzienlijk deel van de Groene Ster als evenemententerrein. Dat deel wordt dan voor 60 dagen in het zomer hoogseizoen afgesloten voor reguliere gebruikers (recreanten, sporters, omwonenden, etc.) van de Groene Ster t.b.v. commerciële grootschalige muziekfestivals.

Het college gebruikt bij haar keuze voor een nieuw bestemmingsplan twee argumenten. Het eerste argument luidt: “…. een stabiele beschermende basis voor omwonenden en andere gebruikers van de Groene Ster en omgeving zal bieden …”, het tweede argument: “…. duidelijkheid voor de organisatoren van evenementen”. Wij denken dat vooral het laatste argument voor zowel de gemeente als de festivalorganisatoren aan de orde is. Ze willen hiermee verlost zijn van het jaarlijkse juridische ritueel dat vergunningen worden aangevochten. Dat komt overigens omdat ze op vele punten vaak ook niet deugen; zie de uitspraken van bijna 30 rechtszaken. 

De stelling dat een hernieuwd bestemmingsplan een “stabiele beschermende basis voor reguliere gebruikers en omwonenden” zal bieden, is een gemeentelijk verkooppraatje. Immers de huidige voorwaarden die voortvloeienen uit de tot op heden afgegeven vergunningen zijn voor festivalorganisatoren niet acceptabel omdat – zo vinden zij – deze te beperkend zijn voor de festivalbeleving van haar bezoekers. Ze gaan hierin zelfs zover door iedere keer weer te dreigen Leeuwarden te verlaten als de gemeente niet ‘meewerkt’ haar tegemoet te komen deze beperkingen te versoepelen. De gemeente Leeuwarden is hier kennelijk nogal gevoelig voor en dat is duidelijk zichtbaar door de forse (financiële) inspanningen die de gemeente zich getroost met het voeren van juridische gevechten, het laten verrichten van vele kostbare onderzoeken door externe adviesbureaus om motiveringsgebreken in vergunningen te repareren, het handhaven voor de bühne met het niet innen van opgelegde boetes, etc., etc. 

Een nieuw bestemmingsplan zal dit allemaal niet gaan oplossen. Althans eenzijdig en enkel in het voordeel van de festivals. De huidige bestemmingsplannen voor de Grote en Kleine Wielen bieden juist die stabiele en beschermende basis voor reguliere gebruikers en omwonenden (niet alleen Leeuwarden, maar ook omliggende gemeentes).  Het beoogde bestemmingsplan betekent enkel een structurele afkalving van die basis en dus deugt het argument van het college van de gemeente Leeuwarden niet.