Woorden van die strekking uitte wethouder Sjoerd Feitsma in de Leeuwarder Courant in de aanloop van het bonke-bonk festival Psy-Fi 2018. In zijn tomeloze ambitie om van Leeuwarden dé popstad te maken van het Noorden, roeptoetert deze PvdA-wethouder in de media wel vaker dit soort holle frasen.
Een sprekend voorbeeld dat dergelijke stoere uitspraken van een bestuurder vaak voor de bühne zijn is het twijfelachtige optreden van deze gemeente tegen overschrijdingen van nachtelijke geluidsnormen, die Psy-Fi opgelegd heeft gekregen met een tweetal gerechtelijke uitspraken (bodemprocedure Psy-Fi 2016 en voorlopige voorziening Psy-Fi 2019).
De gemeente Leeuwarden was het met deze uitspraken faliekant oneens. Dat mag, echter is dat nog geen reden om ze dan maar aan de laars te lappen. Feitelijk deed ze dat dus wel door te marchanderen met de handhaving. Een methodiek die vaker wordt toegepast, waarbij gerechtelijke uitspraken ten dele of zelfs helemaal NIET een vertaling krijgen in een herziening op een reeds afgegeven vergunning of ontheffing. Hierdoor krijgt een dienstdoende handhaver al op voorhand verkeerde richtlijnen mee. In bezwaar- en bodemprocedures die nadien volgen is het verweer van de gemeente steevast dat ze uitspraken anders interpreteerde, of ze doet een ‘mea culpa’, met toezegging het volgend seizoen helemaal anders en vooral ‘beter’ te gaan doen. Soms komen ze daar nog mee weg ook. (Bestuurs)rechtspraak is niet altijd even consistent.
In het geval van Psy-Fi 2019 zijn de nachtnormen voor het geluid ter plaatse van de regietorens van de podia (Front-Of-House), en de eindtijden van het zware geluidsregime (dag-/avond periode) door de rechter neerwaarts bijgesteld, respectievelijk vervroegd. Hiermee moest slaapverstoring voor omwonenden worden voorkomen. De gemeente heeft in het geding met GSD, evenals bij de procedures over de andere twee festivals, weer fors geïnvesteerd in dure juridische bijstand (uit de top 5 van advocatenkantoren in Nederland, ruim 3 ton in 2018!) om te verhinderen dat getornd zou worden aan de geluidsnormen en eindtijden die Psy-Fi aanvankelijk waren vergund. Op dat moment hield Psy-Fi de gemeente ook nog eens in gijzeling met de mededeling Leeuwarden te gaan verlaten ‘vanwege teveel opgelegde beperkingen in vergunningen en ontheffingen’. Ze waren dat natuurlijk nooit van plan, maar het is een beproefde methode die ook in 2015 succesvol bleek.
Gemeente Leeuwarden ving met haar verweer uiteindelijk bot bij de voorzieningenrechter. Ons (schriftelijk) verzoek aan het College om de geluidsontheffing in lijn te brengen met de gerechtelijke uitspraak heeft niets uitgehaald.
Tijdens Psy-Fi 2019 bleek in de nachtelijke uren de bonke-bonk-muziekproductie binnenshuis duidelijk hoorbaar te zijn. Dat was onmogelijk geweest als de door de rechter bijgestelde geluidsnormen waren gerespecteerd. Indiening van een telefonische klacht bood weinig soelaas, daarom is een handhavingsverzoek met een verzoek tot het opleggen van een dwangsom door GSD ingediend. Dit verzoek is door de gemeente afgewezen omdat ze van mening was dat er ter plaatse geen overtreding kon worden vastgesteld. In de bijlagen van de afwijzingsbeschikking troffen we echter diverse spreadsheets aan over een deel van de geluidsmetingen op de referentiepunten en FOH van de podia. Hier was duidelijk te zien dat er wel degelijk sprake is geweest van substantiële overschrijdingen van de door de bestuursrechter opgelegde nachtelijke geluidsnormen. Dit verklaarde meteen ook waarom de muziek wel degelijk binnenshuis hoorbaar was, terwijl dat niet mogelijk was geweest indien de handhavers de uitspraak van de rechter hadden gehandhaafd. Iets wat ze natuurlijk zonder meer hadden behoren te doen.
Ruim een week geleden hebben we alle geluidsmetingen in spreadsheets gekregen en hebben deze geanalyseerd. Na enig aandringen is ons ook een woordelijk verslag van de handhavende ambtenaren toegestuurd en, na nóg verder aandringen, de metingen van deze handhavers die de conclusies in hun verslag zouden moeten ondersteunen. Het door GSD ingediende bezwaarschrift op de afwijzingsbeschikking kon daarmee worden aangevuld met een nadere (en vooral essentiële) onderbouwing van ons bezwaarschrift.
Een afschrift van dit aanvullend bezwaarschrift kunt u hier vinden. U mag zelf oordelen in hoeverre de gemeente Leeuwarden zichzelf nu eigenlijk serieus neemt met haar handhaving.