[vc_row][vc_column][vc_column_text]De gemeente Tytsjerksteradiel wijst de aanvraag af voor een omgevingsvergunning voor het parkeren van voertuigen binnen haar gemeentegrenzen door bezoekers van het Psy-Fi festival. Het bijzondere hierbij is de gebruikte argumentatie in haar afwijzingsbeschikking.
In tegenstelling tot de gemeente Leeuwarden beschouwt de gemeente Tytsjerksteradiel namelijk wél, en dat uitdrukkelijk, de omgevingsfactoren in haar besluitvorming. Leeuwarden kijkt hoofdzakelijk naar de belangen van de festivalorganisatie, waar het rekening houden met omgevingsfactoren vaak een ondergeschoven kindje blijkt. GSD brengt veelvuldig dergelijke omgevingsfactoren onder de aandacht van de gemeente door bijvoorbeeld het indienen van een zienswijze (een soort advies) bij de vergunningsaanvraag. De meeste adviezen worden óf niet erkend (vaak zonder enige onderbouwing: “de gemeente ziet het anders” staat er dan, maar waarom dan?), óf er wordt niet meer dan een zogenaamde “papieren oplossing” in de vergunning verwerkt, een soort oplossing die in de praktijk niet blijkt te werken. Zelfs conclusies uit nota bene Leeuwarden’s eigen evaluaties van eerdere festivals worden lang niet altijd gevolgd.
Dit, ons inziens laakbare gedrag, dat door de rechter eerder al eens bestempeld werd als “naïef en onbevangen”, begint al bij de voorbereidende werkzaamheden en het vergunningverleningsproces. Hierbij zijn de betrokken ambtenaren en de Leeuwarder eindverantwoordelijke, PvdA wethouder S. Feitsma (portefeuillehouder evenementen), enkel gefocust op het faciliteren van festivals. Mogelijke overlast- en/of conflictsituaties in de omgeving worden – indien ze al aangepakt worden – op hoogstens cosmetische wijze dan wel met een zinloze “papieren oplossing” (“blijft alleen bij het papier zonder te worden gehandhaafd”) te lijf gegaan.
In de vele discussies (overleg?) die GSD met Leeuwarden voerde blijkt bovendien keer op keer de wonderlijke en eenzijdige invalshoek van de gemeente Leeuwarden als het gaat over bijvoorbeeld (overlast)normen. Leeuwarden stoort zich niet aan wetenschap, voorschriften of vakliteratuur: op de Oldehoofsterkerkhof 2 weten ze het véél beter. Hoe wonderbaarlijk de beweringen ook zijn die daar op papier gezet worden.
Dat desondanks toch een aantal normen – met bijbehorend beleid – onderwerp is geweest voor nadere bijstelling op last van een rechter, heeft Leeuwarden klaarblijkelijk nog steeds niet op echt andere gedachten gebracht. En dat tot op heden de gang naar de rechter de enige manier is om resultaat te boeken bij het bestuur en ambtelijk apparaat van de gemeente Leeuwarden is, als je er even goed over nadenkt, in- en in treurig.
Hoe anders en kordaat pakte de gemeente Tytsjerksteradiel dit aan. Een verademing!
In haar afwijzingsbeschikking motiveert Tytsjerksteradiel in een aantal alinea’s precies wat Leeuwarden telkenmale nalaat. Namelijk het belang van de O M G E V I N G.
Een aantal quotes uit de beschikking van Tytsjerksteradiel:
“Allereerst stellen wij met de rechtbank vast dat de ruimtelijke impact van het project groot is en dat dit een zeer forse ingreep op de bestaande bestemming met zich mee brengt. Ook zonder het gevraagde parkeerterrein is dit al het geval. Deze impact wordt voor een aantal bewoners van Alddiel alleen maar groter en er wordt nog dieper in de persoonlijke levenssfeer ingegrepen nu het project zich uitbreidt en “festivalparkeren” direct grenzend aan of in de directe nabijheid van het woonperceel zou moeten plaatsvinden.”
“Wij betreuren dit standpunt van de aanvrager. Wij denken dat het ook mede gelet op de zitting van 18 juli 2017 in de rede ligt dat aanvrager meer rekening houdt met de belangen van de omwonenden. Het parkeren kan in dit geval niet als een los element worden beschouwd. Het maakt onderdeel uit van het gehele festival dat – zoals ook uit het aantal klachten blijkt – tot overlast leidt. Met name bij de bewoners van Alddiel is de grens bereikt.”
“Dit grijpt zeer diep in op de persoonlijke levenssfeer. Wij vinden dat de aanvrager mede gelet op de oproep van de rechtbank de onmiskenbare belangen van de omgeving moet inzien en hier rekening mee dient te houden.”
“De beslissing om gebruik in strijd met het bestemmingsplan toe te staan is een discretionaire bevoegdheid van het college van burgemeester en wethouders.
Om deze beslissing te kunnen nemen dient het bestuursorgaan alle bij het besluit betrokken belangen af te wegen. In dit besluit hebben wij dit besluitvormingsproces en onze afweging uitvoerig beschreven…..”
De volledige tekst van de afwijzingsbeschikking van de gemeente Tytsjerksteradiel kunt u hier lezen.[/vc_column_text][vc_facebook type=”button_count”][/vc_column][/vc_row]